Florence is niet gewoon maar een stad. De geschiedenis van Florence is niet zomaar geschiedenis, het is veel meer dan dat... laat ons wat dieper graven in de wereld van toen en nu.
De Italiaanse Renaissance
Helaas voor ongeveer één derde van de 14de eeuwe bevolking kwam de pest naar Italië. Maar hoe erg het ook klinkt, het is eigenlijk niet zo slecht voor de mensen die het hebben overleefd: dankzij de pest hadden ze betere genen, meer voedsel en meer land, waardoor ze meer geld konden verdienen. Dit betekent dat ze meer geld hadden voor luxe items, wat uiteindelijk tot een evolutie van de kunst en de luxe items in de stad leidde. In de jaren erna werd Florence een belangrijke stad: de geboorteplaats van de Europese renaissance. De Florentijnse mensen hebben de eerste stenen van kapitalisme en bankieren gelegd en de dichters en artiesten van de stad inspireerden de rest van Italië en later de rest van de wereld.
Historici weten niet zeker waarom de renaissance in Florence begon en niet ergens anders. Sommige zeggen dat het komt door de invloed van de rijke De Medici familie, andere zeggen dat het komt door de mensen die er geboren zijn: Botticelli, Da Vinci, Michelangelo, dus het zou puur toeval kunnen zijn geweest. Weer andere denken dat die mannen alleen groot hebben kunnen worden door de goede situatie van de stad. Hoe het ook zij, Europa zou niet zijn wat het nu is zonder de Italiaanse renaissance. Bedankt daarvoor jongens!
De Taal
Door de eeuwen heen zijn er vele dialecten ontstaan. Het probleem was alleen dat alle boeken, theaterstukken en andere schriftwerken geschreven waren in het dialect van de plek van herkomst; sommige documenten stammen uit de 10de eeuw!
Toen Florence groot begon te worden en zich ontwikkelde tot een stad die men in binnen- en buitenland kende, begon het Toscaanse dialect te domineren over de andere. Linguïsten geloven dat het komt door de centrale positie van Toscane in Italië en de invloed en het gewicht van de Florentijnse handel. Het kan ook veel te maken hebben met de sterke Latijnse wortels in het dialect, die veel meer aanwezig zijn dan in de andere dialecten. Dat zou in harmonie zijn met het Latijnse erfgoed in de Italiaanse cultuur.
Er was wel een probleem: de Questione della Lingua. Welke van deze dialecten moet gesproken worden in de Italiaanse schiereiland? Door de ontwikkeling van de pers werd de vraag naar een nationale taal groter en het werd snel duidelijk dat er twee opties waren: het Venetiaanse dialect met als hoofdstad van de taal Venetië, tevens Europese hoofdstad van de drukpers of Toscaans met Florence als hoofdstad, thuisstad van befaamde, invloedrijke schrijvers, zoals Dante. In het midden van de 16e eeuw bracht Pietro Bembo het boek “Prose of the volgar language” uit, waarin hij voorstelde het 14e eeuwse Toscaanse dialect als nationale taal te gebruiken. Later werd het inderdaad de basis van het moderne Italiaans.
In de 19de eeuw was het Toscaanse dialect zo verspreid onder de geleerden, dat toen tijdens de unificatie van Italië scholing verplicht werd, vele dialectsprekers het als nationale taal aangenomen hebben en dat werd het Italiaans van vandaag.